وقتي سكوت ِدهكده  فرياد مي شود
تاريخ  ، از انحصار ِتو آزاد مي شود

تاريخ  ، يك كتاب ِقديمي ست كه در آن
از زخم هاي كهنه ي من ياد مي شود

از من گرفت دخترِ ِخان هرچه داشتم
تا كي به اهل  ِدهكده بيداد مي شود؟

خاتون! به رودخانه ي قصرت سري بزن
موسي  ، دل  ِمن  است كه نوزاد مي شود

با اين غزل  ، به مـُلك  ِسليمان رسيده ام
اين مرد ِخسته  ، همسفر ِباد مي شود

اي ابروان  ِوحشــي  ِتو لشكر ِمغول!‏
پس كي دل  ِخراب ِمن  ، آباد مي شود؟

در تو هزار مزرعه  ،  خشخاش ِ  تازه است
آدم به چشـــــــــــــم هاي تو معتاد مي شود

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: